COŚ zwaliło doniczki z parapetów, a następnie książki z półek Okazało się że to był głupi żart Piotrka i Krzyśka, ale nie powiem dreszczyk emocji był :) W rezultacie pani wypuściła nas prędzej do domu kończąc swoją lekcje słowami ,,TU TRZEBA WEZWAĆ EGZORCYSTĘ'' Powiedziała to bardzo piskliwie. Pisząc kartkę z dziennika pamiętaj o narracji pierwszoosobowej, czyli pisz w os. Opisuj swoje przeżycia z perspektywy czasowej, czyli sięgaj pamięcią do przeszłości przydatność 70 % kartka z pamiętnika ariadny, 6 zgładzenie potwora. Napisz kartkę z pamiętnika ariadny od. Coś niesamowitego, wczoraj wieczorem zobaczyłem duchy, które o mal nie przyprawiły mnie o zawał. To nie były zwykłe duchy, dzięki nim pojąłęm sens życia. Sam zauważyłem wielkie zmiany, które zaszły w moim charakterze. Nie bywam już tak bardzo skąpy, chętnie bawię się z dzećmi. Dowiedziałam się, że zostałam stworzona przez Boga, który wyjął żebro z ciała tej dziwnej istoty i z niego mnie stworzył. Tak więc jestem z tą istotą związana, gdyż jestem, jak to on powiedział, "Kością z jego kości, ciałem z jego ciała". Ciekawe, choć straszne. Adam (bo tak ma na imię ta istota) jest, jakby to . Kto wymyślił ten dziwny, wirtualny świat, w którym znajdziemy nie tylko nasze przemyślenia, odczucia czy krytykę, ale całe realne życie? Kto wyznaczył granice na to, czego nie wolno tu robić, a co jest dozwolone? Jak to jest z całą tą blogosferą? Do dziś zadaję sobie wiele pytań, na które nie potrafię znaleźć odpowiedzi. Są takie zjawiska, które totalnie potrafią mnie zniechęcić do blogowania, a na inne przymykam oko. Czy jest to spowodowane moją już kilkuletnią obecnością w tym kręgu? Nie wiem, a może i tak! Z jednej strony staję się bardziej odporna, a z drugiej nie mogę tego ogarnąć. To po co w tym trwam? Po co inni to robią? Gdy zaczynałam moją przygodę z blogowanie nawet nie miałam pojęcia, jak to ciężki orzech do zgryzienia. Wydawało mi się, że można tu stworzyć coś w rodzaju pamiętnika, podzielić się z innymi swoimi pasjami, pokazać coś nowego itp. Nie wiedziałam, że przez te lata w moich oczach zauważalna stanie się rywalizacja, chęć zarobku, ośmieszanie innych i cała gama tych wszystkich przykrych spraw, z którymi łączy się blogowanie. A może wybrałam nie tą tematykę co trzeba? Otóż nie! Z tego co jest mi wiadome, w każdej strefie dzieje się tak, jak się dzieje... 1. Rywalizacja! Jestem w stanie zaakceptować, gdy jest ona zdrowa, gdy dotyczy sportu lub innej dziedziny i tym samym przynosi pozytywne skutki. Nie znoszę tej negatywnej rywalizacji, która widoczna jest w blogosferze. I to na każdym kroku! O kosmetyki, o współprace, o ilość obserwatorów itd. 2. Obs za obs! Co to w ogóle ma być!!! Niech ktoś mi wyjaśni to zjawisko!!! Prowadzę bloga od ponad 4 lat i na każdego czytelnika musiałam sobie zapracować. Staram się wstawiać regularnie posty. Robię zdjęcia, które umilają lekturę. Przygotowuję się do tego, co może Was zainteresować. Pracuję nad tym, by nie wiało nudą, by było ciekawie, by każdy był zadowolony. To wszystko sprawia, że przybywa mi lub też ubywa ( bo i tak się zdarza ) obserwatorów. Nie mogę zrozumieć, jak można prosić w tak trywialny sposób o ilość czytelników i tym samym nabijać ich sobie tak banalnie. Co ma wtedy interesującego taki blog? Chyba tylko liczby? 3. Współprace! Ten temat jest strasznie obszerny i ciężko się wypowiadać. Jak też pewnie wiecie, wiele już o nim krążyło w blogosferze. Nawiązując do obserwatorów to oczywiście ich liczba sprawia, że jakaś marka czy firma się nami zainteresuje. Jestem też w stanie zrozumieć, że ktoś zakłada bloga by na nim zarabiać. Razi mnie natomiast wiele aspektów, które dotyczą współprac. Po pierwsze to, jak początkujący blogerzy próbują zdobyć właśnie te współprace i wymieniony przeze mnie wcześniejszy obs za obs. Z drugiej strony wiem, że nie tak łatwo sobie na nie zapracować i wiem, jaką satysfakcję przynoszą pozytywne maile z zainteresowaniem z tej drugiej strony. Słyszałam też o przypadkach, gdzie zdobywa się współprace dla kosmetyków czy innych produktów, które później się sprzedaje. Już nie wspomnę o mało rzetelnych recenzjach itp. 4. Zawiść wśród blogerów! Kolejne zjawisko, które przyprawia mnie o ciarki. Dlaczego on/ona dostał tyle kosmetyków, a ja nie? Dlaczego nim/nią zainteresowała się marka, a mną nie? Dlaczego on/ona chodzi na imprezy, a ja nie? A jak się jakaś marka do mnie odezwie i pyta o polecenie kogoś innego ( dodatkowo ) to ja nie będę nikogo polecać! Jemu/ jej płacą a mnie nie! Itd. itd. Co za masakra! Co za zawiść i zazdrość! Dlaczego wśród nas, blogerów jest tyle negatywnych emocji? Nie mogę do dziś tego zrozumieć. Nie mogę ogarnąć, dlaczego sami podkładamy sobie "świnie"? Dlaczego nie możemy się wspierać, sobie pomagać? Bleeeee Co za paskudny temat! Jest tyle ciekawych blogów, które nie mogą się wybić, bo mają za mało obserwatorów. Jest tyle ciekawych miejsc, które powinny zostać dostrzeżone przez marki, a jednak tkwią w miejscu. Jest tylu interesujących ludzi, którzy są krytykowani i oceniani po okładce. Chyba w następnym poście podzielę się z Wami moimi przemyśleniami na temat: dlaczego mnie nie lubią? Może być ciekawie! Im dłużej jestem w blogosferze, tym więcej mnie irytuje lub też zwracam uwagę na zjawiska, na które nie powinnam poświęcam ani minuty. Skąd się to bierze? Jest nas tu coraz więcej. Każdy chce zostać zauważony. Zapominamy po co tu jesteśmy? Dlaczego tworzymy tego bloga? Nigdy nie leciałam na kasę, na ilość współprac i darmowych kosmetyków. Do każdego mam szacunek i nigdy nie brałam udziału w blogerskich aferach. Nie wbijam nikomu noża w plecy. Pracuję na to co mam i robię to z wielką przyjemnością. Jestem szczęśliwa i mam nadzieję, że każdy mój czytelnik to dostrzega. Dziękuję Wam, że jesteście, komentujecie, pojawiacie się tu i chcecie tu być ... XOXO Wierzchołkami trójkąta są punkty A=(-1,-2), B=(3,-5), C=(-2,4). Znajdź współżędne wierzchołków trójkąta, symetrycznego do trójkąta ABC: a) względem osi x, b) względem osi y. ​ Answer Ludzie lubią wspominać. Przechowują w pamięci dobre i złe chwile, ważne i mniej istotne zdarzenia. Jednak pamięć bywa zawodna. Ulatują z niej nazwiska, imiona, nazwy miejsc, choć byliśmy przekonani, że zapamiętamy je na całe życie. Na szczęście z perspektywy czasu pewne sytuacje wyglądają inaczej, wiele spraw się wyjaśnia. Przeszłość wydaje się piękna. Utrwaleniu tych ulotnych wrażeń służą zapiski przybierające formę dziennika, a także spisywane po latach wspomnienia. Literatura dokumentująca własne przeżycia przybiera różne formy. Dziennik to zapiski prowadzone systematycznie z dnia na dzień. Jedni ograniczają się do oszczędnej formy, notują na bieżąco kolejne zdarzenia, tworząc diariusz (po łacinie diarium to porcja dzienna). Inni zdarzenia opatrują bogatym komentarzem, włączają refleksje na tematy filozoficzne, historyczne czy osobiste. Dziennik pisany jest w pierwszej osobie, narrator jest uczestnikiem lub świadkiem opisywanych wydarzeń. Ponieważ zapiski w dzienniku dokonywane są na bieżąco, autor nie ma do nich dystansu, pisze o tym, co w danej chwili wydaje mu się ważne, martwi go lub cieszy. Znani autorzy dzienników to Stefan Żeromski, Maria Dąbrowska, Zofia Nałkowska, Witold Gombrowicz. Pamiętnik relacjonuje zdarzenia dawniejsze, widoczny jest dystans czasowy. Autor, który był uczestnikiem lub świadkiem wydarzeń, przedstawia je w porządku chronologicznym. Znani autorzy pamiętników to Jan Chryzostom Pasek, Miron Białoszewski. Dziennik i pamiętnik stanowią gatunki autobiografii, czyli utworu, w którym autor przedstawia koleje swojego życia. Czasem do takiego dzieła włączane są elementy fikcji literackiej, zdarzenia układają się w fabułę, wtedy mamy do czynienia z powieścią autobiograficzną. Zdarza się, że opowiedzenia o życiu znanej osoby podejmuje się ktoś inny. Powstaje wówczas powieść biograficzna. Autor czerpie informacje o swoim bohaterze z różnych dokumentów, a niejednokrotnie wprowadza wydarzenia fikcyjne, uzupełniając zdobyte wiadomości. Narracja w tej powieści jest trzecioosobowa. W średniowieczu ukształtował się gatunek prozy zwany kroniką. Spisywano tu różne wydarzenia, komentując je. Kronikarz nie zawsze umiał docenić wagę jakiegoś zdarzenia, miał swoje przekonania polityczne, stąd trudno mówić o obiektywnej ocenie sytuacji w zapiskach. Obecnie często wykorzystuje się formę kroniki, choćby w szkołach – prowadzone są kroniki samorządu uczniowskiego, szkoły lub poszczególnych klas, zazwyczaj są bogato ilustrowane, umieszcza się w nich relacje z ważnych dla szkoły lub klasy wydarzeń, np. nadanie imienia, zakończenie roku szkolnego, studniówka. Znani autorzy kronik to Gall Anonim, Jan Długosz, Wincenty Kadłubek. Dawny dziennik pisany ręcznie zastąpił dziś dziennik internetowy zwany blogiem. W zasadzie blog ma wszystkie cechy dziennika, jest pisany w pierwszej osobie, uzupełniany systematycznie, dotyczy zdarzeń, w których autor brał udział. Problem polega jednak na tym, że dawniej dzienniki starano się ukryć, stanowiły prywatną własność piszącego, a blog dostępny jest dla osób postronnych. Mogą się z jego treścią zapoznać zupełnie obcy autorowi ludzie. Dlatego też nierzadko piszący nie występuje pod własnym nazwiskiem, czasem zmienia fakty, ubarwia szarą rzeczywistość, kreuje swoją postać: przedstawia siebie nie takim, jakim jest, ale jakim chciałby być. Zdaje sobie przecież sprawę z tego, że pisze nie tylko dla siebie. W szkole czasem pisze się kartki z pamiętnika lub dziennika jakiejś postaci literackiej filmowej lub historycznej. Trzeba wówczas: » pamiętać nie tylko o rozróżnieniu tych dwóch gatunków, ale o dostosowaniu wypowiedzi do charakteru postaci i epoki, którą reprezentuje, » zapoznać się z faktami z życia tej postaci, a następnie zastanowić się, jaki ma charakter, usposobienie, temperament (np. czy chętnie mówi o uczuciach), jakie wartości ceni, » zgromadzić słownictwo (słowa z danej epoki, ulubione powiedzonka) i „wczuć się” w rolę tej postaci, a potem... przystąpić do pisania. Źródło: Repetytorium gimnazjalisty część humanistyczna, Małgorzata Białek i Przemysław Kowalczyk, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2010 Co można pisać w pamiętniku Prowadzenie pamiętnika jest ciągle bardzo popularne wśród młodzieży, jak i osób dorosłych. Jest to jednak bardziej powszechne zajęcie wśród kobiet. Prowadzenie pamiętnika to świetny sposób na zapisywanie wydarzeń i zmian w naszym życiu, dobry sposób na wylanie swoich emocji. Pisząc pamiętnik możesz ujawnić swoje najgłębsze myśli i pragnienia, o których boisz się powiedzieć innym. Pamiętnikowi możesz bardziej zaufać niż rodzinie czy przyjaciołom, możesz w nim skrywać wszystkie swoje sekrety. Rzeczy, których potrzebujesz: Kalendarz lub zeszyt, Długopis, Wylewność emocji i najgłębszych uczuć, Tajemnice, Wydarzenia 1 Weź do ręki długopis i zeszyt lub kalendarz. Kup notatnik, który ma wiele stron, ponieważ będziesz w nim stale coś zapisywać. 2 Znajdź prywatne miejsce, jak sypialnia lub każde inne, w którym będziesz sama i nikt nie będzie ci przeszkadzał. Najlepiej jest pisać w miejscu, w którym nikt cię nie zobaczy i nie będzie wiedział, że prowadzisz pamiętnik. Pozwoli to wyeliminować ewentualną ciekawość drugiej osoby, która być może będzie chciała naruszyć twoją prywatność. Ponadto będąc sam, kiedy piszesz pamiętnik unikniesz jakichkolwiek zakłóceń, które mogą przerwać twoje myśli. 3 Za każdym razem, gdy zaczynasz pisać pamiętnik, na górze strony wpisz datę i godzinę. Pisanie możesz rozpocząć od stwierdzenia "Drogi Pamiętniku" - jeśli chcesz zachować formę listu do kogoś. Możesz także odrzucić ten wstęp i robić zwykły dziennik, prowadząc co dzień wpisy. Pisz o tym, co robiłaś przez cały dzień, o tym, co się wydarzyło, o ludziach, których spotkałaś i o tym jak spotkane przebiegało. Pisz o wszystkim, co tylko zwróciło twoją uwagę w ciągu całego dnia. 4 Bądź uczciwy i prawdomówny. Unikaj fikcji. Jeśli chcesz zapisywać w nim historie, które różnią się od rzeczywistości, nie potrzebujesz pamiętnika. Jeśli chcesz, możesz napisać fikcyjną opowieść z fikcyjnymi postaciami, ale w żadnym wypadku nie podpisuj tego jako pamiętnik czy wspomnienia. 5 Jeśli opisujesz kogoś w swoim pamiętniku, możesz użyć pełnego imienia i nazwiska lub specjalnego kodu, dzięki któremu tylko ty będziesz wiedzieć o kogo chodzi. Bezpieczniejszym rozwiązaniem jest jednak stosowanie kodów, bowiem w pamiętnikach często piszemy pod wpływem emocji i nieraz są to negatywne komentarze na temat danej osoby. Jeśli zdarzy się, że twoje zapiski zostaną ujawnione, pisząc nazwisko dana osoba może poczuć się wówczas bardzo urażona. 6 Prowadź swój pamiętnik regularnie. Jeśli możesz pisać, co dzień, rób to. Jeśli chcesz możesz pisać tylko wtedy, kiedy wydarzyło się coś nieoczekiwanego lub stało się coś wielkiego, możesz pominąć dni, które twoim zdaniem są nie warte tego, by je opisywać, gdyż nic ciekawego się nie wydarzyło. Jeśli jednak czujesz dużą potrzebę pisania, możesz to robić nawet kilka razy dziennie. Najlepszym rozwiązaniem jest jednak robienie wpisów każdego dnia, jeśli nic ciekawego się nie wydarzyło, wpisz datę i godzinę i jedno zdanie mówiące o tym, że nic się dziś nie działo. 7 Dodaj do swojego pamiętnika zdjęcia. Obecnie jest to znacznie prostsze, istnieją aparaty cyfrowe, dzięki którym w łatwy i szybki sposób zrobisz zdjęcie, wydrukujesz i wkleisz do swojego pamiętnika. Czyni go to bardziej ekscytującym, jeśli w przyszłości będziesz go czytać, zobaczysz zdjęcia z tamtych czasów i wspomnisz sytuację, w jakiej je zrobiłaś. Nie umieszczaj jednak zbyt dużo fotografii, twój pamiętnik zamieni się wówczas w album. Istnieje, znacząca różnica między nimi, w albumie pod zdjęciem możemy dodać krótki opis sytuacji, natomiast w pamiętniku zdjęcie jest tylko zobrazowaniem szczegółowo opisanego wydarzenia. 8 Gdy skończysz pisanie, schowaj swój pamiętnik w bezpieczne miejsce. Nikomu nie ujawniaj, gdzie go schowałaś. Twój pamiętnik jest tylko dla ciebie i powinien zostać skrywany tak długo, jak tylko będziesz tego chciała. Po zakończeniu całego zeszytu, możesz umieścić swój pamiętnik w sejfie lub skrzynce depozytowej. W swoim testamencie powinnaś zapisać co chcesz, aby się z nim stało – możesz dać go komuś do przeczytania lub zażądać jego wyrzucenia lub spalenia. Niektóre osoby zdecydowały się na to, by pochować je razem z pamiętnikiem. pozdro wiki

napisz kartkę z pamiętnika zainspirowaną słowami